Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ανάκαμψη;

 Δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη, ούτε για το κεφάλαιο.


Το διάβασα στον Ριζοσπάστη με τίτλο "Τέρμα πια στις αυταπάτες"  ΕΔΩ
Αφορά την  «Ford» στο Βέλγιο, που έκλεισε και πέταξε στο δρόμο πάνω από 4.000 εργαζόμενους.
Η εταιρία επέλεξε να αναθέσει την παραγωγή του μοντέλου  «Mondeo» στην Βαλένθια στην Ισπανία.


Ο λόγος κατανοητός, στην Ισπανία τα μεροκάματα είναι πλέον πολύ χαμηλά και τείνουν ακόμη προς τα κάτω.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα λένε, την μείωση του κόστους παραγωγής. 

Αυτό που έχει σαν αποτέλεσμα είναι η αύξηση του ποσοστού κέρδους του καπιταλιστή και όχι την μείωση της αξίας του εμπορεύματος.
Η μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης δεν θα μετακυλίσει στην αγορά, δεν θα φτάσει ποτέ στις τσέπες των εργαζομένων που είναι οι εν δυνάμει καταναλωτές .
Μην κάνουμε το λάθος και πιστέψουμε, ότι αφού ο εργαζόμενος θα πληρώνεται με λιγότερα, άρα και το εμπόρευμα θα βγει στην αγορά φθηνότερα.
Και ας το δούμε στη χώρα μας. 
Με τις μείωσεις των μισθών και ημερομισθίων που έχουν συντελεστεί, έχετε δει να πέφτουν οι τιμές  των  προϊόντων  στα ράφια;

Το μεγαλύτερο κέρδος τους κυνηγούν οι βιομήχανοι, προσπαθούν να ισορροπήσουν μέσα  στην δύνη της  κρίσης τους, να εξασφαλίσουν την συμμετοχή τους  στο παιγνίδι του  ανταγωνισμού, να συνεχίσουν την κερδοφορία τους,να υπερασπιστούν  την υπόστασή τους .
Αλλά ούτε και αυτό μπορούν πλέον να το διαχειριστούν αποτελεσματικά.

Μιλάμε πολλές φορές για την ανάκαμψη,θεωρόντας την αυτονόητη ακόμη και όταν λέμε ότι θα είναι ισχνή και βραχύβια
 Ποια ανάκαμψη;
Το κεφάλαιο λέει, επιχειρεί να ανακάμψει  παίρνοντας τα μέτρα που επιβάλλει στις εργασιακές σχέσεις.
Αλλά μπορεί να απεγκλωβιστεί άραγε από αυτήν την μέγκενη του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των αντικειμενικών του αποτελεσμάτων;
Η κρίση είναι τέτοια και τόσο αδιέξοδη για τους ίδιους του κεφαλαιοκράτες, που σήμερα είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν μέρος του συσσωρευμένου κεφαλαίου, κλείνοντας βιομηχανικές μονάδες, στέλνοντας στην ανεργία,στην ομηρία και τον αφανισμό εκατομμύρια εργαζόμενους, "εξασφαλίζοντας" στους εργαζόμενους που απομένουν μισθούς φτώχειας και πείνας, εξαναγκάζοντας  τους στην απόλυτη εξαθλίωση.

Αυτό που εμφανίζεται στην σημερινή πραγματικότητα, είναι ότι παρά τα όποια μέτρα και όχι μόνον στις χώρες της ΕΕ, η κρίση και η ύφεση εξαπλώνονται και βαθαίνουν.
Αυτή είναι η Αντικειμενική, η  νομοτελειακή εξέλιξη του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. 
Αυτός είναι ο καπιταλισμός!
Αλλά είναι δυνατόν τα μέτρα που παίρνονται να ενισχύσουν  την ανταγωνιστικότητα, να θωρακίσουν την κερδοφορία, να οδηγήσουν  στην ανάκαμψη του κεφαλαίου;

Η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και η αδυναμία να επενδυθούν ώστε να συνεχίσουν να αποδίδουν κέρδη στους βιομήχανους, είναι εμφανής.

Κάτω από την πίεση της υπερσυσσώρευσης και της υπερπαραγωγής, κάτω από την ανάγκη των μεταξύ τους ανταγωνισμών, λόγω και της ανάπτυξης της τεχνολογίας, είναι υποχρεωμένοι σήμερα πλέον να καταστρέψουν αυτό το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο.

Εδώ είναι που δίνεται  η μεγάλη μάχη. 
Για το ποιες επιχειρήσεις θα επικρατήσουν, ποιες οικονομίες θα κυριαρχήσουν.

Καθώς κλείνουν αναγκαστικά, μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό πολλές μεγάλες μονοπωλιακές και πολυεθνικές  επιχειρήσεις, πετούν στους δρόμους τους εργαζόμενους. 
Παράλληλα και εμπρός στην ανάγκη του ανταγωνισμού,  οι εναπομείνασες επιχειρήσεις χτυπούν μισθούς και μεροκάματα και με την συμμαχία των πολιτικών τους εκπροσώπων, επιβάλλουν  και όλα τα άλλα μέτρα, στην παιδεία, στην υγεία, στην κοινωνική πρόνοια ....

Βγάζουν στο σφυρί την ζωή των εργαζομένων,των λαϊκών οικογενειών .

Αυτό, δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο το γνωρίζουμε, όμως σε μια παγκόσμια  αγορά εργασίας, τέτοια που οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε την αναπαραγωγή της εργατικής τους δύναμης και με εκατομμύρια ανέργους σε όλο τον κόσμο, πώς και από πού θα προκύψει η ανάκαμψη του κεφαλαίου;

Με λίγα λόγια οι εργάτες, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Μ.Βρετανίας, της Πορτογαλίας,της Ιταλίας,της Ιρλανδίας, ακόμη και της Γερμανίας στην οποία εκατομμύρια εργαζόμενων δουλεύουν για 400 ευρώ, ακόμη και της πρώην  κραταιάς οικονομίας της Ιαπωνίας, που οι δείκτες έχουν πάρει την κατρακύλα με επίσης εκατομμύρια ανέργους και πολίτες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, πώς θα επέλθει η ανάκαμψη;

Στα σχέδιά τους είναι η Κινεζοποίηση μισθών και ημερομισθίων.
Τα προηγούμενα όμως χρόνια, όταν ο Κινέζος δούλευε για ένα πιάτο ρύζι, το παραγόμενο προϊόν διοχετεύονταν στις εύρωστες οικονομικά χώρες.
Σήμερα τα εκατομμύρια των εργαζομένων ανά τον κόσμο, οι τεράστιες δυνατότητες παραγωγής λόγω της τεχνολογίας που δεν επιτρέπει να γυρίσουμε πίσω,τα εμπορεύματα που θα παράγονται με μισθούς πείνας, πού και σε ποιες αγορές θα διοχετευθούν.
Οι 4.000 απολυμένοι της «Ford» στο Βέλγιο,δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν το νέο μοντέλο 
«Mondeo» αλλά και οι εργαζόμενοι με τα μεροκάματα της πείνας στην Βαλένθια, επίσης δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν το Mondeo.

Είναι η μόνη αλήθεια:  
"Ο Καπιταλισμός σήμερα δεν έχει ούτε ένα ξεροκόμματο να πετάξει για να εξαγοράσει συνειδήσεις".
 (Παφίλης  στην Βουλή)

Το σχέδιο είναι καλά επεξεργασμένο για την ικανοποίηση των αναγκών της πλουτοκρατίας.
Ένα σχέδιο που θα έχει τις βάσεις του στα αποκαΐδια των λαϊκών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Ένα σχέδιο όμως που δεν μπορεί να  οδηγήσει σε διέξοδο από την κρίση, ούτε τις ίδιες τις πολυεθνικές, ούτε το ίδιο το κεφάλαιο. 

Η μία κρίση θα καβαλάει την άλλη, χωρίς ανάκαμψη, ή με ψευδεπίγραφες ανακάμψεις κατασκευασμένων αριθμών.

Όσο ο λαός θα ανέχεται τις επιθέσεις τους, όσο ο λαϊκός παράγοντας θα βρίσκεται σε στάση αναμονής, όσο δεν δίνει την δική του απάντηση και δεν παίρνει την υπόθεση στα δικά του χέρια, όσο εξακολουθεί να έχει αυταπάτες ότι μπορεί να επανέλθει στα προ της κρίσης μέσω σωτήρων και μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα παρέα με  τα αφεντικά, θα είναι σαν να υπογράφει την καταδίκη του, την αυτοκαταστροφή του.
Οι κεφαλαιοκράτες δεν πρόκειται από μόνοι τους να παραδώσουν τις επιχειρήσεις τους ούτε τα προνόμιά τους. 
Θα παλεύουν ακόμη και αν μέσα σε αυτήν την μάχη κάποιοι από αυτούς θα χάνονται.
Έχουν δύο μέτωπα, ένα με τους ανταγωνιστές τους και ένα με τους ταξικούς τους εχθρούς. 
Μόνο που οι ταξικοί εχθροί του κεφαλαίου, είναι ταυτόχρονα και αυτοί που τους παράγουν τον πλούτο.
Και εξοντώνοντάς τους, εξοντώνουν την μηχανή που τους παράγει τον πλούτο. 

Ακόμη και αν μείνουν μόνοι τους, το σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα θα εφαρμόσουν, δεν μπορούν τίποτε άλλο,γιατί ο Σοσιαλισμός είναι ιστορική αναγκαιότητα και  γιατί ο Καπιταλισμός, εξάντλησε τα δικά του ιστορικά όρια.  

Γι΄αυτό ας σταματήσουμε να μιλάμε για την ανάκαμψη του κεφαλαίου, γιατί μπερδεύουμε και τον Μήτσο.


6 σχόλια:

Elva είπε...

Καλημερα φιλη blackbedlam!

To αρθρο σου ταιριαζει ακριβως με το θεμα που ανεβασαμε για την Ισπανια και παραπεμπω και στην δικη σου αναρτηση, η οποια ξεκαθαριζει καλα το τι σημαινει ''ανακαμψη'' και για ποιους!

Πολλους χαιρετισμους απο το Βορρα!

μαχαιρης είπε...

Αγαπημενη μας φιλη..ΒΒ..
Δεν νομιζω καπου να εχεις λαθη...
Αφου τα εχεις τοσες φορες πει...
Και δεν διαφωνω...
Μονο ενα προβληματισμο εχω...
Ως την τελικη καταστροφη, που βλεπεις...
Την τελεια δουλωση ολου του κοσμου στις ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ...
Η την γενικευμενη αντισταση...
Εμεις..
Τι κανουμε;;

blackbedlam είπε...


Γεια σου συντρόφισσα.
Αυτό το αδιέξοδο είναι που δεν γνωρίζει ο κόσμος.
Στοχοποιεί και αποδίδει ευθύνες σε άλλους παράγοντες και άλλοτε στρέφεται ενάντια σε αυτούς (μετανάστες,μνημόνιο,χρηματοπιστωτικό κ.α) και άλλοτε επιχειρεί να αλλάξει την κατάσταση με παρεμβάσεις σε επί μέρους ζητήματα που αποδείχνονται αναποτελεσματικά και αποπροσανατολιστικά ( πατάτες,πλατείες,κοινοπραξίες,...ψήφο στον Συνασπισμό)
Είναι η άγνοια και η αγωνία του κόσμου είναι η απόγνωση.
Αν ήμουν χριστιανή εδώ θα έλεγα, "Χριστέ μου τι θα κάνουμε"
Αλλά επειδή Χριστιανή δεν είμαι και επειδή δεν πιστεύω στην μεταφυσική και στον από μηχανής Θεό,με τα μούτρα στους δρόμους συζήτηση παρατηρήσεις απόψεις και μερικές φορές συγκρούσεις αν χρειαστεί για να βελτιωθούμε για να ανταποκριθούμε στις σημερινές ανάγκες με την ελπίδα του αύριο.
Δεν ξέρω τι άλλο.
Σε φιλώ με αγάπη και εκτίμηση μακρινή μου συντρόφισσα.

blackbedlam είπε...

Γεια σου ορέ Μαχαίρη.
Την υποδούλωσή μας στις εταιρίες, χμ, δεν λέω αυτό ακριβώς, λέω ότι αυτό επιδιώκουν, αλλά ούτε αυτό μπορεί να γίνει.
Ακριβώς γιατί βιομηχανίες που δουλεύουν και παράγουν με εργαζόμενους πληρωμένους με μισθούς πείνας που δεν μπορούν να αναπαράγουν την εργατική τους δύναμη, δεν μπορούν να συνεχίσουν την παραγωγική τους διαδικασία.
Γιατί ποιος,ποιες αγορές θα απορροφήσουν το παραγόμενο προϊόν.

Αναρωτιέσαι λοιπόν τι κάνουμε μέχρι την γενικευμένη αντίσταση όπως την ονομάζεις.
Με λίγα λόγια κάνεις αυτό το ερώτημα: "Τι κάνουμε τώρα"
Αυτό το ερώτημα γίνεται από πολλές μεριές και σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

Το πρώτο που μου έρχεται να απαντήσω όταν με ρωτούν ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ, είναι ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ.
Και επειδή εν προκειμένω δεν είναι προσωπικό το ζήτημα, η ανταπάντηση θα μπορούσε να είναι: " ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΏΡΑ";.
Και η απάντηση στο "τι κάνουμε εμείς" είναι:
Κάνουμε ότι θα έπρεπε να είχαμε κάνει μέχρι σήμερα για να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την σημερινή κατάσταση που ξέραμε ότι θα έρθει.
Και το ξέραμε γιατί οι κομμουνιστές έχουν στα χέρια τους μια επιστήμη, έχουμε στα χέρια μας τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό που μας βοηθάει να μπορούμε να εκτιμάμε τις καταστάσεις και τα γεγονότα.

Αν διαβάζεις τον "Ρίζο" θα δεις ότι στις εκτιμήσεις του το κόμμα πολύ λίγες φορές λαθεύει.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνον οι εκτιμήσεις, αλλά να χαράζεις τους δρόμους που θα διαβεί εκείνη η δύναμη,(η εργατική τάξη) για να γίνουν πράξη έγκαιρα και χωρίς μεγάλες απώλειες οι ιστορικές νομοτέλειες.
Δεν το κάναμε,δεν τα καταφέραμε και σήμερα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο.
Ή θα συμβιβαστούμε συναινώντας στην προδιαγεγραμμένη εξόντωσή μας,ή θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια να "μάθουμε" να υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντα και την ζωή μας.
Ανατρέποντας συμβιβασμένες ηγεσίες σε σωματεία και συλλόγους.
Κάνοντας δουλειά με τον κόσμο στην συνοικία και τις γειτονιές.
Να τον πείσουμε να τον αφυπνήσουμε.....
Την άλλη μέρα πρέπει να μπουν μπροστά οι μηχανές.
Αλλά την προηγούμενη μέρα πρέπει να σταματήσουν να δουλεύουν.
Να μην καπνίσει φουγάρο, να μην κατέβει καταπέλτης,να μην κινηθούν οι μεταφορές, να είναι γενική και διαρκείας.
Να έχεις με το μέρος σου αυτούς ή κάποιους από αυτούς,που σήμερα σε χτυπούν.
Σε αυτόν τον αγώνα θα χαθεί κόσμος αλλά θα κερδίσει η ζωή.

Να είσαι πάντα καλά

ΥΓ Να ξέρεις σε διαβάζω,αλλά με κάνεις τούρμπο μερικές φορές.
Σου γράφω και σχόλια που συνήθως δεν τα τελειώνω, γιατί πρέπει η γυναίκα να κατεβάσω στο μυαλό μου όλους τους τόμους των Μαρξιστικών μου βιβλίων με αυτά που γράφεις.

Αλλά στα άλλα που εγώ δεν τα ξέρω, αλλά εσύ τα ξέρεις καλά, δεν παίζεσαι !






















ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Η απόπειρα να αυξήσουν οι εταιρίες τα κέρδη τους σε συνθήκες κρίσης σημαίνει την καταστροφή σε κάθε επίπεδο του κόσμου της εργασίας.
Το ερώτημα είναι αν οι εργαζόμενοι, ανά τον κόσμο, θα αποφασίσουν να σταματήσουν αυτό τον οδοστρωτήρα πριν οι ίδιοι πολτοποιηθούν.

ΚΑΛΗ ΓΚΕΛΜΠΕΣΗ είπε...

Πώς ακριβώς μεταφράζεται το κλείσιμο της Ford;

4000 εργαζόμενοι στο δρόμο, προστιθεμένων των οικογενειακών μελών τους είναι ένα σύνολο 14000 ανρθώπων.

Eπιπλέον, η Ford από κάποια (α) βιομηχανία προμηθευόταν όσα χρειαζόταν για την παραγωγή της.

Πού θα κατρακυλήσει τώρα η παραγωγή τής (α) βιομηχανίας;

Ταυτόχρονα, η (α) βιομηχανία προμηθευόταν από μια (β) πρώτες ύλες για να παράξει τα χρειαζούμενα της Ford.

Αυτή η (β) όμως, έπαιρνε τις ακατέργαστες πρώτες ύλες από την επιχείρηση (γ).

Όλες αυτές οι επιχειρήσεις λοιπόν, εξαιτίας τού κλεισίματος μόνο(!) τής Ford,
θα μειώσουν την παραγωγή τους, άρα και το προσωπικό τους...

Πόσες χιλιάδες άνεργοι συν τις οικογένειές του προστίθενται στις πρώτες 14000;

Κι όλες αυτές οι χιλιάδες ανέργων, συν τις οικογένειές τους, δεν θα μπορούν να καταναλώνουν πλέον ούτε τα άκρως απαραίτητα αναλώσιμα και άλλα προϊόντα.

Πόσα καταστήματα λιανικής θα γονατίσουν;
Πόσα εργοστάσια παραγωγής αναλώσιμων προϊόντων θα μειώσουν την παραγωγή τους;
Πόσες μεταποιητικές βιομηχανίες θα μειώσουν την παραγωγή τους;
Πόσα εργοστάσια πρώτων υλών για τα προηγούμενα θα μειώσουν και τη δική τους παραγωγή;

Πόσες χιλιάδες άνεργοι επομένως θα προστεθούν σ' όλους τους προηγούμενους;

Και σάμπως όλες οι προαναφερόμενες παραγωγικές μονάδες βρίσκονται μέσα στην ίδια πόλη, περιοχή ή χώρα;
Όχι βέβαια.
Εξάλλου το μεγάλο κεφάλαιο είναι διεθνοποιημένο σε απίθανο βαθμό. Παγκόσμια. Γύρω-γύρω στον πλανήτη τυλιγμένο σα φίδι και πολλά παρακλάδια προς κάθε κατεύθυνση.

Αυτός είναι κι ένας βασικός λόγος για τη γενίκευση της φοβερής καπιταλιστικής κρίσης που βαθαίνει ολοένα.

Άρα λοιπόν, το χαρακτηριστικό μικρό παράδειγμα τής Ford, αποδεικνύει ότι το ντόμινο της καταστροφής ακολουθεί τη διαδρομή του φιδιού που λέγεται μεγάλο κεφάλαιο.

Ας φανταστούμε λοιπόν στημένα τα πούλια ενός ντόμινο.

Αν πέσει το πρώτο, πχ ΗΠΑ ή ΕΕ, θα συμπαρασύρει μεμιάς όλα τα άλλα.

Αν πέσει κάποιο ενδιάμεσο, ακριβώς επειδή το κεφάλαιο είναι διεθνοποιημένο στο έπακρο, θα συμπαρασύρει τα πούλια που βρίσκονται μπροστά του, κι απ' τους κραδασμούς που αυτά θα δημιουργήσουν με το πέσιμό τους, θα ισοπεδωθούν και τα πούλια που βρίσκονταν πίσω απ' το πρώτο που έπεσε...

Ναι, Τέρμα πια στις αυταπάτες, γιατί ούτε οι λαοί έχουν σωσμό, μήτε το κεφάλαιο γλιτώνει απ' αυτό το ντόμινο που θα σκάσει με πάταγο.

Ποια η λύση;
Για την Ελλάδα είναι μόνο μία. Αυτή που λέει το ΚΚΕ.

Αποδέσμευση απ' την ΕΕ με μη αναγνώριση του χρέους απ' το λαό και οργάνωση παντού για να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του.

Φυσικά, αυτό δεν είναι έργο μιας πράξης, αλλά ούτε και περίπατος στις πλατείες των αγανακτισμένων με σουβλάκια και μούτζες στη βουλή.

Και να είμαστε σίγουροι, ότι και άλλοι λαοί θα οργανωθούν και θα ξεσηκωθούν προς την ίδια κατεύθυνση, με τον όποιο τρόπο.
Εξάλλου, όταν αρχίζει ο αγώνας και δεν είσαι θεατής, βρίσκεις και δρόμο να προχωρήσεις.

Τέλος, όσες θυσίες κι αν απαιτηθούν για να βγούμε στο ξέφωτο και να επιτύχουμε την έφοδο στους ουρανούς,
είναι ασύγκριτα λιγότερες απ' αυτές στις οποίες θα υποβληθούμε απ' τους κεφαλαιοκράτες και τα πολιτικοσυνδικαλιστικά τσιράκια τους, για να μας πεθάνουν εντέλει...

ΑΝΕΡΓΟΣ και ΑΦΡΑΓΚΟΣ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...